หนองน้ำเค็มได้ลดจำนวนของเขื่อนกั้นน้ำแตก

หนองน้ำเค็มได้ลดจำนวนของเขื่อนกั้นน้ำแตกในช่วงที่เกิดภัยพิบัติน้ำท่วมครั้งประวัติศาสตร์ในปี 1717 ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดี ที่น่าสนใจกว่านั้น ภัยพิบัติน้ำท่วมในปี พ.ศ. 2496 ยังบอกเราว่าบึงเกลือไม่ได้เป็นเพียง 'ตัวดูดซับคลื่น' ที่ช่วยบรรเทาการโจมตีของคลื่นบนเขื่อนเท่านั้น แต่ยังเป็น 'ตัวสู้น้ำท่วม' ที่ลดความลึกของน้ำท่วมโดยจำกัดขนาดของรอยแตกเมื่อเขื่อน ล้มเหลวในช่วงพายุรุนแรง และการมีรอยแตกที่เล็กลงและตื้นขึ้นเนื่องจากการป้องกันดินโป่งสามารถช่วยชีวิตคนจำนวนมากได้บึงเกลือทำให้คันกั้นน้ำมีเสถียรภาพมากขึ้นในช่วงที่เกิดพายุรุนแรงในประวัติศาสตร์ระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้นและพายุที่แรงขึ้นทำให้เกิดความเสี่ยงจาก น้ำท่วม ชายฝั่งและเป็นแรงบันดาลใจในการพัฒนากลยุทธ์ใหม่สำหรับน้ำท่วมหนาแน่น: การเสริมโครงสร้างทางวิศวกรรมด้วยพื้นที่ชุ่มน้ำชายฝั่ง เช่น หนองน้ำเค็ม แม้ว่าเราจะได้เรียนรู้จากการทดลองและแบบจำลองว่าบัฟเฟอร์ธรรมชาติเหล่านี้เป็น 'ตัวดูดซับคลื่น'