พวกเขาพบว่าเมื่อเปรียบเทียบกับเด็กที่ไม่ได้รับการทารุณกรรม

พวกเขาพบว่าเมื่อเปรียบเทียบกับเด็กที่ไม่ได้รับการทารุณกรรม เด็กที่ถูกทารุณกรรมมีเมทิลเลชันเพิ่มขึ้นในหลายตำแหน่งของยีนตัวรับกลูโคคอร์ติคอยด์ หรือที่เรียกว่า NR3C1 ซึ่งสะท้อนผลการศึกษาก่อนหน้านี้เกี่ยวกับสัตว์ฟันแทะ ในการศึกษานี้ ผลกระทบเกิดขึ้นในส่วนของยีนที่มีความสำคัญต่อปัจจัยการเจริญเติบโตของเส้นประสาท ซึ่งเป็นส่วนสำคัญของการพัฒนาสมองที่แข็งแรง การศึกษาพบว่าไม่มีความแตกต่างในยีนที่เด็กเกิดมา แต่จะเห็นความแตกต่างในระดับที่ยีนถูกเปิดหรือปิด Seth D. Pollak ศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาและกุมารเวชศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยวิสคอนซิน แมดิสัน ผู้กำกับการศึกษากล่าวว่า ความเชื่อมโยงระหว่างความเครียดในวัยเด็กกับการเปลี่ยนแปลงของยีนอาจเผยให้เห็นว่าประสบการณ์ในวัยเด็กอยู่ใต้ผิวหนังอย่างไรและทำให้เกิดความเสี่ยงตลอดชีวิต การดูแลลูก การศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าเด็กที่เคยถูกทำร้ายร่างกาย ล่วงละเมิดทางเพศ และถูกทอดทิ้ง มีแนวโน้มที่จะพัฒนาอารมณ์ วิตกกังวล และก้าวร้าวผิดปกติ รวมทั้งมีปัญหาในการควบคุมอารมณ์ ในทางกลับกัน ปัญหาเหล่านี้สามารถทำลายความสัมพันธ์และส่งผลต่อผลการเรียนของโรงเรียนได้ เด็กที่ถูกทารุณกรรมยังมีความเสี่ยงต่อปัญหาสุขภาพเรื้อรัง เช่น โรคหัวใจและมะเร็ง การศึกษาในปัจจุบันช่วยอธิบายว่าทำไมประสบการณ์ในวัยเด็กเหล่านี้จึงส่งผลต่อสุขภาพในปีต่อมา

โพสต์โดย : ชินจัง เมื่อ 18 พ.ค. 2566 15:25:50 น. อ่าน 86 ตอบ 0