Jayne และนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาและผู้เขียน

Jayne และนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาและผู้เขียนร่วม Steven Newman ได้ทดสอบสมมติฐานของ Lissmann โดยใช้อุปกรณ์ที่ไม่มีให้สำหรับนักวิจัยในทศวรรษที่ 1950 Jayne ใช้กล้องดิจิทัลความละเอียดสูงเพื่อถ่ายทำภาพงูเหลือมรัดขณะที่บันทึกแรงกระตุ้นไฟฟ้าที่เกิดจากกล้ามเนื้อเฉพาะส่วน สิ่งนี้ทำให้เกิดอิเล็กโทรไมโอแกรม (คล้ายกับ EKG) ที่แสดงการประสานกันระหว่างกล้ามเนื้อ ผิวหนังของงู และร่างกายของมันสำหรับการศึกษานี้ นิวแมนและเจย์นใช้งูเหลือมงูเหลือม ซึ่งเป็นงูที่มีลำตัวขนาดใหญ่ที่รู้จักกันว่าเดินทางเป็นเส้นตรงเหนือพื้นป่า พวกเขาบันทึกวิดีโอความละเอียดสูงของงูที่เคลื่อนที่ผ่านพื้นผิวแนวนอนโดยมีเครื่องหมายอ้างอิงกำกับไว้ นักวิจัยยังได้เพิ่มจุดอ้างอิงที่ด้านข้างของงูเพื่อติดตาม การเคลื่อนไหว เล็กน้อยของผิวหนังที่เป็นเกล็ดของพวกมันเมื่องูขยับไปข้างหน้า ผิวหนังบริเวณท้องจะงอมากกว่าผิวหนังเหนือซี่โครงและหลัง เกล็ดท้องทำหน้าที่เหมือนดอกยาง ให้การยึดเกาะกับพื้นขณะที่กล้ามเนื้อดึงโครงร่างภายในของงูไปข้างหน้าในรูปแบบคลื่นที่ลื่นไหลและไร้รอยต่อเมื่อพวกมันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว