หลักฐานชิ้นสำคัญที่เป็นเครื่องยืนยันว่า การนุ่งห่มสีเสื้อตามวันนั้น มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ ก็คือผลงานของสุนทรภู่ที่ได้แต่ง สวัสดิรักษาคำกลอน เพื่อถวายสมเด็จเจ้าฟ้าอาภรณ์ โดยคำกลอนได้กล่าวไว้ ดังนี้
“สีเสื้อมงคล” ความเชื่อที่สืบทอดกันมาตั้งแต่อดีต (สวัสดิรักษาคำกลอน : วชิรญาณ)
อนึ่งภูษาผ้าทรงณรงค์รบ ให้มีครบเครื่องเสร็จทั้งเจ็ดสี
วันอาทิตย์สิทธิโชคโฉลกดี เอาเครื่องสีแดงทรงเป็นมงคล
เครื่องวันจันทร์นั้นควรสีนวลขาว จะยืนยาวชันษาสถาผล
อังคารม่วงช่วงงามสีครามปน เป็นมงคลขัตติยาเข้าราวี
เครื่องวันพุธสุดดีด้วยสีแสด กับเหลือบแปดปนประดับสลับสี
วันพฤหัสจัดเครื่องเขียวเหลืองดี วันศุกร์สีเมฆหมอกออกสงคราม
วันเสาร์ทรงดำจึงล้ำเลิศ แสนประเสริฐเสี้ยนศึกจะนึกขาม
หนึ่งพาชีขี่ขับประดับงาม ให้ต้องตามสีสันจึงกันภัย ฯ
(สวัสดิรักษาคำกลอน)
จากคำกลอนดังกล่าว ได้แสดงให้เห็นว่า ความเชื่อเรื่องสีเสื้อมงคลนั้น มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ และได้ปรากฏอยู่ในสวัสดิรักษาคำกลอนของสุนทรภู่ โดยถอดความได้ดังนี้